چاقی عجیب فرهاد اصلانی پس از بازگشت از آمریکا!؟

امیر ادیب‌پرور تدوین فیلم سینمایی «ستاره بازی» به کارگردانی هاتف علیمردانی را آغاز کرده است.

 

 با پایان فیلمبرداری فیلم سینمایی «ستاره بازی» به کارگردانی هاتف علیمردانی و تهیه‌کنندگی علی سرتیپی و بازگشت گروه از آمریکا به ایران تدوین آن از هفته پیش توسط امیر ادیب‌پرور آغاز شده است.

egNPw0JP0ZiA

 

عوامل این فیلم در تلاش هستند تا بتوانند با پایان مراحل فنی در  سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر حضور داشته باشد.

H7zEKXadZdfk

فرهاد اصلانی، مایکل مدسن، شبنم مقدمی، مارشال منش و ملیسا ذاکری در کنار لیندا جویز، هاوارد رسنزتین، دان لیستر، هیدی کدنبرگ، دان فورد، جان ویلر، حسن صنعتی، سامان اصلانی، هستی جوادی در این فیلم به ایفای نقش می‌پردازند.

۰۴ دی ۹۸ ، ۱۶:۴۲ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مجید غلامرضایی

جوکر بهترین بازیگر سال شد/ معرفی ۱۰ ستاره برتر ۲۰۱۹

نشریه سینمایی اسکرین رنت در آخرین روزهای سال ۲۰۱۹ دست به انتخاب بهترین نقش‌آفرینی‌های سال ۲۰۱۹ زده است.

ایران آرت: "کارلا پیلوسوف" منتقد و نویسنده نشریه سینمایی "اسکرین رنت" در آخرین روزهای سال ۲۰۱۹ دست به انتخاب بهترین نقش‌آفرینی‌های امسال زده است؛ وی معتقد است که نقش‌آفرینی درخشان از "آل‌پاچینو" در نقش جیمی هافا رهبر اتحادیه کارگران آمریکا در "مرد ایرلندی" و بازی "واکین فینیکس" در "جوکر" از بهترین نقش آفرینی‌های سال ۲۰۱۹ است.

در سال ۲۰۱۹ تماشاگران سینما شاهد همبازی شدن "دی کاپریو" با "برد پیت" و "کریستین بیل" با "مت دیمون" بودند؛ چهار بازیگر تراز اول دهه‌های اخیر سینما که پیش از این کسی همکاری آنها را به چشم ندیده بود.

به گزارش تسنیم، ۱۰ نقش‌آفرینی‌ برتر سال ۲۰۱۹ از نگاه "اسکرین رنت" عبارتند از:

۱-واکین فینیکس در فیلم "جوکر"

۲-لوپیتا نیونگو در فیلم "ما"

۳-تارون اگرتون در فیلم "راکت‌من"

۴-لئوناردو دی کاپریو در فیلم "روزی روزگاری در هالیوود"

۵-کریستین بیل در فیلم "فراری"

۶-برد پیت در فیلم "به سوی ستارگان"

۷-آدام درایور در فیلم "داستان ازدواج"

۸-اسکارلت جوهانسون در فیلم "داستان ازدواج"

۹-رابرت پتینسون در فیلم "پادشاه"

۱۰-آل پاچینو در فیلم "مرد ایرلندی"

جوکر بهترین بازیگر سال شد/ معرفی ۱۰ ستاره برتر ۲۰۱۹

۰۴ دی ۹۸ ، ۱۶:۳۸ ۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مجید غلامرضایی

بهترین بازیگران ۲۰۱۹ سینما از نگاه هالیوود ریپورتر

سالی که گذشت شاهد نمایش شماری از فیلم‌های مطرح بود که بازیگران کهنه‌کار و تازه‌کار در آن‌ها خوش درخشیدند.

سینمای 2019

به گزارش همشهری آنلاین، مهر به نقل از هالیوود ریپورتر نوشت:  کهنه‌کارهای هالیوود در فیلم‌های ۲۰۱۹ جلوه‌های دیگری از استعدادهایشان را بروز داند و در عین حال تازه‌کارها نیز در بازی‌هایی که ارایه کردند، خوش درخشیدند.

هرچند نام بردن از همه این هنرنمایی‌ها ممکن نیست، اما فهرست زیر نشان دهنده بهترین بازیگران سال از نظر منتقدان هالیوود ریپورتر شامل جون فروش، شری لیندن، تاد مک‌کارتی و دیوید رونی است.

  • آنتونیو باندراس در «درد و افتخار»

باندراس که اینجا نقش شخصیت جایگزین پدرو آلمودوار را ایفا می‌کند، به طور نابودکننده‌ای خوب است و در تک تک صحنه‌های ظریفی که شخصیتش سعی دارد راهش را در میان برخورد مزمن درد فیزیکی، رکود هنری، اعتیاد به دارو و مواد و افول رمانتیک پیدا کند، دوستی این دو نفر آشکار است. این احساسی‌ترین نقش‌آفرینی مسیر حرفه‌ای طولانی‌ باندراس است.

  • تیموتی شالامه در «زنان کوچک»

نقش‌آفرینی‌های عمیق شالامه طی ۲ سال اخیر او را در جایگاهی نادر قرار می‌دهند: حرکت ظریف او بین پیچیدگی احساسی، غیرقابل پیش‌بینی بودن و ظرافت فیزیکی آدم را یاد مونتگمری کلیفت چهره بزرگ سینما می‌اندازد.

آدام درایور و اسکارلت جوهانسون در «داستان ازدواج»

به عنوان زوج مرکز این شاهکار نوآ باومباخ، این دو ستاره عمیق‌ترین، زنده‌ترین و دقیق‌ترین نقش‌آفرینی‌های مسیر حرفه‌ای کاری خود را به نمایش گذاشتند. خیلی نقش‌آفرینی‌ها قلب آدم را می‌شکنند، این‌ها هم همین کار را می‌کنند و بعد آن را سر هم می‌کنند.

  • جنیفر لوپز در «شیادان»

بازی لوپز را باید کلاس درسی در جذبه ستاره سینما بودن و چیزی فراتر از آن خواند. لوپز به این شخصیت که وحشی و خودخواه است گرمایی دل‌انگیز می‌دهد. این نقش‌آفرینی به ما نشان می‌دهد که احساسات صادقانه می‌توانند در کنار غریزه‌های بدون صداقت وجود داشته باشند و افراد چنان پیچیده هستند که همیشه با منطق جور در نمی‌آید.

  • جورج مک‌کی در «۱۹۱۷»

داستان‌سرایی بصری بخشی حیاتی برای این درام جنگ جهانی اول هیجان‌انگیز است اما اثر احساسی آن از طریق نقش‌آفرینی اغلب بی‌کلام مک‌کی منتقل می‌شود. شخصیت او بارها با مرگ مواجه می‌شود و بعضی مواقع فقط از روی شانس از آن اجتناب می‌کند.

  • ادی مورفی در «دولومایت نام من است»

تعجبی ندارد که مورفی مهارت کمدی لازم برای ایفای نقش این شخصیت کارآفرین غیرقابل توقف را دارد. اما نقش‌آفرینی او در عین حال درون‌نگر هم هست، ‌ حتی بیشتر از خود فیلم، و وزن کامل خود را پشت خنده‌ها می‌گذارد.

  • لوپیتا نیونگو در «ما»

شاید خیره‌کننده‌ترین عنصر نگران‌کننده این فیلم ترسناک جوردن پیل نقش‌آفرینی دوگانه نیونگو به عنوان هم زن و همسری آرام و مادری که سخت کار کرده تا درد دوران کودکی خود را کنار بگذارد، باشد. دوقلوی انتقام‌جوی همین زن از سایه‌ها بیرون می‌آید تا چیزی که به او تعلق دارد را بگیرد.

  • جو پشی در «ایرلندی»

همانطور که یکی از شخصیت‌ها در فیلم مارتین اسکورسیزی می‌گوید، «اگر فقط به طرف نگاه کنی نمی‌فهمی اما تمام جاده‌ها به راسل ختم می‌شوند». پشی نقش شخصیت راسل را با کنترل خیره‌کننده ایفا کرده و این بهترین بازگشت سینمایی از بازنشستگی در دوران معاصر است.

  • خواکین فینیکس در «جوکر»

فینیکس که یک سنگینی غیرمنتظره و همچنین فرم فیزیکی خارق‌العاده‌ای به دشمن خندان بتمن بخشیده، حرکت دردناک جوکر از یک فرد بی‌اثر جدامانده تا دیوانه‌ای با پیروان بسیار را به زیبایی به تصویر می‌کشد.

  • برد پیت در «روزی روزگاری در هالیوود»

از همان ثانیه اولی که پیت در این فیلم ظاهر می‌شود مخاطب را حامی خود می‌کند و تا آخر فیلم نقش این شخصیت تنهای با اعتماد به نفس بالا و به شدت جذاب را به شیوه‌ای ایفا می‌کند که نمایانگر قدرت ستاره‌ای با ولتاژ بسیار بالاست. هیچ کس امسال لذت لحظه به لحظه بهتری را روی پرده‌های سینما به تصویر نکشید.

دیگر بازیگرانی که این منتقدان از آنها نام برده‌اند شامل آوکوافینا در «وداع»، پی‌یر دولادونشا و ونسان لاکوست در «فرشته متاسف»، کارول دوآرته و جولیا استاکلر در «زندگی نامریی»، کریس گالوست و لولو اسپنسر در «به من آزادی بده»، نورا حمزوی در «غیرداستانی»، تام مرسیه در «مترادف‌ها»، نائومی مرلانت و آدل هائنل در «پرتره بانو در آتش»، مری کی پلیس در «دایان»، تیلور راسل در «امواج»، آفری وودارد در «کلمنسی» بوده‌اند.  

۲۷ آذر ۹۸ ، ۱۳:۱۸ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مجید غلامرضایی

درخشش سینمای ایران در جشنواره فیلم کودک هندوستان

 

درخشش سینمای ایران در جشنواره فیلم کودک هندوستان

پنجمین دوره‌ جشنواره‌ کودک و نوجوان (SIFFCY ) با کسب چند جایزه برای فیلم‌های ایرانی در کشور هندوستان برپا شد.

ایران با یک فیلم سینمایی بلند و چهار فیلم کوتاه که سه فیلم از آنها پویانمایی بودند، در این دوره از جشنواره شرکت داشت و از این میان فیلم سینمایی «اینجا روستای من» به کارگردانی عباس آرام توانست بیش‌ترین تعداد جوایز را از آن خود کند. 

جایزه‌ی بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه بخش مسابقه‌ی بین‌الملل، همچنین جایزه‌ بهترین فیلم از نگاه حلقه منتقدان هندوستان  (FCCI) و جایزه‌ هیئت داوران بخش CIFEJ به فیلم «اینجا روستای من» تعلق گرفت.

انیمیشن کوتاه «این سو، ان سو» به کارگردانی لیدا فضلی نیز توانست جایزه‌ بهترین فیلمنامه‌ انیمیشن را از بخش مسابقه‌ فیلم‌های کوتاه و همچنین جایزه‌ بهترین فیلم از نگاه داوران جوان این جشنواره را دریافت کند.

همچنین محسن چینی‌فروشان به عنوان داور بخش بین الملل سیفژ در این رویداد حضور داشت و رسول صدرعاملی نیز کارگاه آموزش فیلمسازی برای گروه سنی ۱۴ تا ۲۰ سال برگزار کرد.

پنجمین جشنواره‌ کودک و نوجوان (SIFFCY) از تاریخ ۹ الی ۱۳ دسامبر (۱۸ الی ۲۲ آذرماه) در کشور هندوستان و در شهر دهلی‌نو برگزار شد.

۲۷ آذر ۹۸ ، ۱۱:۳۷ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مجید غلامرضایی

نامزد‌های اولیه اسکار ۲۰۲۰ معرفی شدند

 

آکادمی علوم و هنرهای سینمایی اسکار فهرست نامزدهای اولیه ۹ شاخه این از جمله شاخه بهترین فیلم بین‌المللی و مستند بلند اسکار ۲۰۲۰ را اعلام کرد.

نامزد‌های اولیه اسکار ۲۰۲۰ معرفی شدندآکادمی علوم و هنرهای سینمایی اسکار فهرست نامزدهای اولیه ۹ شاخه این از جمله شاخه بهترین فیلم بین‌المللی و مستند بلند اسکار ۲۰۲۰ را اعلام کرد.

در شاخه بهترین فیلم غیرانگلیسی که از امسال به شاخه "بهترین فیلم بین‌المللی" تغییر نام داده است از میان بیش از ۹۰ کشور که فیلم‌های برگزیده خود را بر ای رقابت در این بخش به آکادمی ارسال کرده بودند در نهایت ۱۰ فیلم توانستند به فهرست نامزدهای اولیه این شاخه راه یابند.

 

فیلم «اَنگل» به نمایندگی از سینمای کره جنوبی، «درد و شکوه» (اسپانیا)، «پرنده رنگ شده» (جمهوری چک)، «حقیقت و عدالت» (استونی)، «بینوایان) (فرانسه)، «آنها که باقی ماندند» (مجارستان)، مستند «سرزمین عسل» (مقدونیه شمالی)، «کورپس کریستی» (لهستان)، «Beanpole» (روسیه) و «آتلانتیکس» (سنگال)، ۱۰ فیلمی هستند به فهرست کوتاه شاخه بهترین فیلم بین‌المللی نود و دومین دوره جوایز سینمایی اسکار راه یافتند.

سینمای ایران نیز مستند «در جستجوی فریده» به کارگردانی آزاده موسوی و کوروش عطایی را امسال به عنوان نماینده خود در شاخه بهترین فیلم بین‌المللی انتخاب کرده بود که این فیلم از راهیابی به جمع ۱۰ نامزد اولیه بازماند.

آکادمی علوم و هنرهای سینمایی اسکار «در جستجوی فریده» را در فهرست ۱۵۹ اثر مستند واجد شرایط رقابت در شاخه بهترین مستند اسکار ۲۰۲۰ نیز قرار داده بود، اما در نهایت ۱۵ فیلم را به عنوان نامزدهای اولیه در این شاخه انتخاب شدند که شامل «کارخانه آمریکایی»، «آپولو ۱۱»، «برای سما»، «حامی»، «آپولو»، «سرزمین عسل»، «ملت تک‌فرزندی»، «خانواده نیمه‌شب»، «دوشیزه»، «آکوارلا»، «بزرگترین مزرعه کوچک»، «غار»، «لبه دموکراسی»، «هک بزرگ» و «ویران کردن پارلمان» می‌شوند.

فهرست کامل نامزدهای اولیه اسکار ۲۰۲۰ در ۹ شاخه اعلام شده از این قرار است:

بهترین فیلم بین‌المللی (فیلم غیرانگلیسی)

اَنگل(کره جنوبی)، درد و شکوه» (اسپانیا)، پرنده رنگ شده (جمهوری چک)، حقیقت و عدالت (استونی)، بینوایان (فرانسه)، آنها که باقی ماندند (مجارستان)، سرزمین عسل (مقدونیه شمالی)، کورپس کریستی (لهستان)، «Beanpole» (روسیه)، آتلانتیکس (سنگال)

بهترین مستند بلند

کارخانه آمریکایی، آپولو ۱۱، برای سما، حامی، آپولو، سرزمین عسل، ملت تک‌فرزندی، خانواده نیمه‌شب، دوشیزه، آکوارلا، بزرگترین مزرعه کوچک، غار، لبه دموکراسی، هک بزرگ، ویران کردن پارلمان

بهترین موسیقی متن

زنان کوچک، داستان ازدواج، بروکلین بی‌مادر، ۱۹۱۷، درد و شکوه، جنگ ستارگان: خیزش اسکای‌واکر، انتقام جویان: آخر بازی، بمب‌شل، خداحافظی، فورد در مقابل فراری، منجمد ۲، خرگوش جوجو، جوکر، پادشاه، ما

بهترین ترانه اصلی

علاء‌الدین، پدرخوانده سیاه، خط‌ شکنی، برانکس آمریکا، منجمد ۲، هریت، فیلم لگو ۲: قسمت دوم، شیرشاه، بروکلین بی‌مادر، اَنگل، راکتمن، تونی موریسون، داستان اسباب‌بازی ۴، رُز وحشی

*در این شاخه دو ترانه از فیلم-انیمیشن «شیرشاه» نامزد شده‌اند*

بهترین فیلم کوتاه

برادری، هدیه کریسمس، دست‌های کوچک، میلر و پسر، باشگاه فوتبال نفطه، پنجره همسایه، پناهنده، ساریا، یک خواهر، بعضی وقت‌ها به مُردن فکر می‌کنم

بهترین مستند کوتاه

پس از ماریا، آتش در بهشت، ارواح شوگرلند، در غیبت، یادگرفتن اسکیت در منطقه جنگی، زندگی از من پیشی می‌گیرد، شب‌زنده‌داران، سنت لوئیس سوپرمن، نزدیک بمان، قدم بزن بدو چا-چا

بهترین انیمیشن کوتاه

دختر، عشق مو، او بدون جهان نمی‌تواند زندگی کند، Hors Piste، کیت بول، به یادماندنی، مراقب ذهنم باش، فیزیک اندوه، خواهر، عمو توماس: مروری بر روزها

بهترین چهره‌پردازی

بمب شِل، دولمایت اسمن من است، دانتون ابی، جوکر؛ جودی، زنان کوچک، مالفیسنت: سردسته اهریمنان، ۱۹۱۷، روزی روزگاری در هالیوود، راکتمن

بهترین جلوه‌های بصری

آلیتا: فرشته مبارزه، انتقام جویان: آخر بازی، کاپیتان مارول، گربه‌ها، مرد ماه جوزا، مرد ایرلندی، شیرشاه، ۱۹۱۷، جنگ ستارگان: خیزش اسکای‌واکر، ترمیناتور: سرنوشت تاریک

نامزدهای نهایی نود و دومین دوره جوایز سینمایی اسکار روز ۱۳ ژانویه (۲۳ دی‌ماه) مشخص و مراسم اعطای این جوایز فوریه (بامداد دوشنبه ۲۱ بهمن) برگزار خواهد شد.

۲۷ آذر ۹۸ ، ۱۱:۳۶ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مجید غلامرضایی

برندگان جایزه بهترین فیلم اسکار در دهه اخیر

 

به نقل از هالیوود ریپورتر، فیلم سینمایی «مهلکه» اولین فیلم دهه اخیر است که توسط یک زن کارگردانی شده بود.
البته در این دهه، دده گارنر هم توانست برای تهیه کنندگی فیلم‌های «دوازده سال بردگی» و «مهتاب» به تنها زنی تبدیل شود که دو بار جایزه اسکار بهترین فیلم را دریافت کرده است.
در این دهه همچنین شاهد تعداد قابل توجهی فیلم بر اساس داستان‌های واقعی و رویداد‌های تاریخی بودیم که از جمله آن‌ها می‌توان به «مهلکه»، «آرگو»، «۱۲ سال بردگی»، «افشاگر» و «کتاب سبز» اشاره کرد. اما با فیلم‌های عجیب و غریبی هم مثل «آرتیست»، «شکل آب» به کارگردانی گیلرمو دل تورو، کمدی و درام سیاه «مرد پرنده ای» به کارگردانی آلخاندرو ایناریتو و همچنین «مهتاب» روبرو شدیم.
در ادامه، برندگان جایزه بهترین فیلم اسکار را در دهه اخیر (۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹) از نظر بگذرانید:

برندگان اسکار
«مهلکه» ۲۰۱۰

فیلم هیجان انگیز کاترین بیگلو داستان یک گروه خنثی کننده بمب را روایت می‌کند که توسط یک شخص تکرو هدایت می‌شود و نقش آن را جرمی رنر بازی کرده است. آنتونی مک کی و برایان گراگتی هم دیگر بازیگران فیلم هستند و مارک بوال هم نویسندگی این فیلم را بر عهده داشته است. این فیلم در جوایز اسکار جایزه بهترین فیلم، کارگردانی، بهترین فیلمنامه، بهترین تدوین، بهترین ترکیب صدا و بهترین ترکیب صدا را دریافت کرد. سه نامزدی در بخش‌های دیگر دستاورد دیگر این فیلم بود.

برندگان اسکار
«سخنرانی پادشاه» ۲۰۱۱

«سخنرانی پادشاه» فیلمی به کارگردانی تام هوپر و نقش آفرینی کالین فرث در نقش جرج ششم (پادشاه سابق انگلیس) به همراه جئوفری راش و هلنا بونهام در نقش ملکه الیزابت است. این فیلم چهار جایزه اسکار شامل بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بازیگری و فیلمنامه دریافت کرد و علاوه بر آن ۸ نامزدی دیگر هم کسب کرد. بونهام کارتر و راش هرکدام در بخش مکمل نامزد شده بودند. خلاصه داستان فیلم از این قرار است که جرج ششم پادشاه بریتانیا، لکنت زبان دارد و قصد دارد سخنرانی بی نقصی را ارائه دهد.

برندگان اسکار
«آرتیست» ۲۰۱۲

این فیلم به کارگردانی میشل آزاناویسوس سیاه و سفید است و یک داستان عاشقانه در عصر فیلم‌های صامت را روایت می‌کند. ژان دوژاردن در نقش اصلی این فیلم به نام جرج ولنتاین است و جان گود من هم در آن نقش آفرینی می‌کند. «آرتیست» در مجموع پنج جایزه اسکار برای بخش‌های بهترین فیلم، کارگردانی، بازیگر مرد، طراحی لباس و بهترین موسیقی دریافت کرد.

برندگان اسکار
«۱۲ سال بردگی» ۲۰۱۴

استیو مک کوئین این فیلم را کارگردانی کرده و نویسندگی آن را جان ریدی با اقباس از کتاب سلیمان نورتاپ است که داستان و ماجرای او را به عنوان برده روایت می‌کند. چیوتل اجیفور نقش این برده را در فیلم سینمایی دارد که در مقابل ماکیل فازبندر، لوپتیا نیونگو، بندیکت کامبربچ نقش آفرینی می‌کند. این فیلم سه جایزه اسکار بهترین فیلم، بهترین بازیگر نقش مکمل زن و بهترین نویسنده را دریافت کرد و ۶ نامزدی دیگر حاصل تلاش این فیلم در اسکار است.

برندگان اسکار
«مرد پرنده ای» ۲۰۱۵

فیلم «مرد پرنده ای» به کارگردانی آلخاندرو ایناریتو، چهار جایزه اسکار بهترین فیلم و کارگردانی، فیلمنامه و تصویربرداری را دریافت کرد. مایکل کیتون در این فیلم نقش یک بازیگر ابرقهرمانی فراموش شده را دارد که به دنبال احیای حرفه بازیگری خود است. این فیلم پنج نامزدی دیگر در بخش‌های مختلف اسکار به دست آورده است.

برندگان اسکار
«افشاگر» ۲۰۱۶

این فیلم بر اساس یک داستان واقعی است که پیرامون یک گروه تحقیقاتی بوستون گلوب روی می‌دهد و پرده از راز یک پرونده کودک آزاری در آمریکا بر می‌دارند. این فیلم توسط تام مک کارتی کارگردانی شده که به همراه جاش سینگر نویسنده آن نیز هست. این فیلم جایزه بهترین فیلم و فیلمنامه را دریافت کرد و علاوه بر آن نامزدی‌ در چندین بخش دیگر را هم تجربه کرد.

برندگان اسکار
«شکل آب» ۲۰۱۸

عاشقانه فانتزی گیرمو دل تورو با بازی هاپکینز، اوکتاویا اسپنسر و مایکل شانون چهار جایزه اسکار شامل بهترین فیلم، کارگردانی، بهترین موسیقی متن و بهترین طراحی صحنه را دریافت کرد. نامزدی در ۹ بخش دیگر حاصل حضور این فیلم در جوایز اسکار بود.

«کتاب سبز» ۲۰۱۹

کتاب سبز پیتر فارلی داستان یک موسیقیدان سیاه پوست به نام دونالد شرلی با بازی ماهرشالا علی را روایت می‌کند که یک راننده سفید پوست (ویگو مورتنسن) را برای تور موسیقی خود انتخاب می‌کند. این فیلم در پنج بخش نامزد و در سه بخش بهترین فیلم، فیلمنامه و بازیگر نقش مکمل جایزه این آکادمی را دریافت کرد.

۲۷ آذر ۹۸ ، ۱۱:۲۴ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مجید غلامرضایی

مروری بر مرگ‌های سینمایی در سال ۲۰۱۹

آلبرت فینی ( ۹ می ۱۹۳۶ - ۷ فوریه ۲۰۱۹)

«آلبرت فینی» که در مدت حدود شش دهه فعالیت در سینما نامزد دریافت پنج جایزه اسکار شده بود، پس از یک دوره کوتاه بیماری امسال در سن ۸۲ سالگی از دنیا رفت. او تنها بازیگر سینماست که برای ایفای نقش کارآگاه هرکول پوآرو در فیلم «قتل در قطار سریع‌السیر شرق» به کارگردانی «سیدنی لومت» در سال ۱۹۷۴ نامزد اسکار بازیگری شده است. «تام جونز» (۱۹۶۳)، «متصدی لباس» (۱۹۸۳)، «زیر کوه آتشفشان» (۱۹۸۴) و «ارین براکوویچ» (۲۰۰۰) دیگر فیلم‌هایی هستند که برای او نامزدی اسکار به ارمغان آورد.

«فینی» همچنین برای بازی در نقش «وینستن چرچیل» در فیلم تلویزیونی «توفان فزاینده» در ۲۰۰۲ چند جایزه از جمله ‌امی برد. او در ۱۹۸۰ از دریافت نشان فرمانده امپراتوری بریتانیا (CBE) و ۲۰ سال بعد از دریافت نشان شوالیه امتناع کرد. 

برونو گانتس (۲۲ مارس ۱۹۴۱- ۱۶ فوریه ۲۰۱۹)

«برونو گانتس» بازیگر سرشناس سوئیسی که بازی در نقش هیتلر و همچنین آثاری از «تئو آنجلوپولوس» و «ویم وندرس»را در کانامه داشت، اوایل سال ۲۰۱۹ میلادی در سن ۷۷ سالگی درگذشت. او در سال ۲۰۰۴ برای بازی در نقش هیتلر دیکتاتور آلمانی در فیلم «سقوط» ساخته «الیور هرشبیگل» به شهرت بین‌المللی دست یافت و در فیلم‌های مهمی چون «نوسفراتو، خون‌آشام» به کارگردانی «ورنر هرتزوگ»، «زیر آسمان برلین» ساخته «ویم وندرس» و «ابدیت و یک روز» از «تئو آنجلوپولوس» نیز به ایفای نقش پرداخته است.

آنیس واردا (۳۰ می ۱۹۲۸ - ۲۹ مارس ۲۰۱۹)

«آنیس واردا» کارگردان یونانی‌- فرانسوی که از او به عنوان مادر موج نوی سینمای فرانسه یاد می‌شود، یکی از مهم‌ترین چهره‌های سینمای جهان بود که امسال در۹۰ سالگی درگذشت.

این فیلمساز، عکاس و هنرمند که با فیلم‌هایش چون «نقطه کوتاه»، «کلئو از ۵ تا ۷» و «شادی» نقش تعیین‌کننده‌ای در تعریف موج نوی سینمای فرانسه داشت، در سال ۲۰۱۸ فیلم «چهره‌ها مکان‌ها» را کارگردانی کرد و این اثر توانست به جمع نامزدهای نهایی شاخه بهترین اثر مستند بلند اسکار راه یابد تا این فیلمساز فرانسوی رکورددار کهن‌سال‌ترین نامزد اسکار در شاخه‌های رقابتی را به نام خود ثبت کند.

«واردا» در سال ۱۹۵۵ اولین فیلمش را با نام «نقطه کوتاه» ساخت و «سواحل آنیس» نیز دیگر ساخته اوست که جایزه بهترین اثر مستند جوایز سزار را کسب کرد، او در سال ۲۰۱۱ به‌جهت خدماتش در عرصه فرهنگ و هنر فرانسه، به مقام لژیون دونور رسید.

او همچنین در سال ۱۹۹۲ نامزد نخل طلای کن بود، در سال ۱۹۸۵ شیر طلای ونیز را برد و در سال ۱۹۶۵ خرس نقره‌ای جشنواره برلین و در سال ۲۰۱۵ نخل افتخاری کن را به‌دست آورد. مستند «واردا به روایت آنیس» آخرین ساخته او بود که در جشنواره برلین ۲۰۱۹ رونمایی شود و خودش ساخت این فیلم را نوعی وداع با تماشاگران توصیف کرده بود.

جان سینگلتون (۶ ژانویه ۱۹۶۸ - ۲۸ آوریل ۲۰۱۹)

«جان سیگلتون» سینماگر آمریکایی که به عنوان اولین سیاه پوست و همچنین جوان‌ترین چهره نامزد اسکار کارگردانی در تاریخ جوایز سینمایی اسکار شناخته می‌شد، در سن ۵۱ سالگی بر اثر بروز سکته درگذشت. فیلم «پسران در محله» که نگاهی به زندگی جوانان سیاه پوست در جوامع درگیر خشونت و مصرف مواد مخدر است، نامزدی جایزه اسکار بهترین کارگردانی و بهترین فیلمنامه‌اصلی را برای او به ارمغان آورد تا «سینگلتون» دو رکورد را نیز به نام خود ثبت کند: اولین کارگردان سیاه پوست نامزد اسکار کارگردانی و جوان‌ترین نامزد اسکار کارگردانی با ۲۴ سال.

پیتر میهو (۱۹ می ۱۹۴۴ - ۳۰ آوریل ۲۰۱۹) 

«پیتر میهو» برای بازی در نقش «چوباکا» در فیلم‌های «جنگ ستارگان» (۱۹۷۷)، «امپراطور ضربه می‌زند» (۱۹۸۰)، «بازگشت جدای» (۱۹۸۳)، «انتقام سیت» (۲۰۰۵) و «نیرو برمی‌خیزد» (۲۰۱۵) برای طرفداران این مجموعه فیلم‌های «جنگ ستارگان» شناخته می‌شد. او در سال ۱۹۷۷ و زمانی که مشغول کار به عنوان دستیار پرستار در یک بیمارستان بود توسط «جورج لوکاس» کشف شد و کار خود را به عنوان بازیگر نقش «چوباکا» در این مجموعه فیلم آغاز کرد. وی پس از بازی در اولین فیلم از مجموعه «جنگ ستارگان» دوباره به کار خود در بیمارستان بازگشت و تا زمان اکران فیلم «بازگشت جدای» (۱۹۸۳) آن را رها نکرد و به چهره‌های محبوب نزد طرفداران این  فیلم تبدیل شده بود.

کارمن کاریدی (۲۳ ژانویه ۱۹۳۴ - ۲۸ می ۲۰۱۹)

«کارمن کاریدی» بازیگر قسمت دوم و سوم از سه گانه «پدرخوانده» و اولین اخراجی آکادمی اسکار بود که امسال در سن ۸۵ سالگی چشم از جهان فرو بست. او در «پدرخوانده ۲» به کارگردانی «فرانسیس فورد کاپولا» در نقش «کارمین روزاتو» و در قسمت سوم نیز در نقش «آلبرت ولپ» بازی کرده بود و در طول شش دهه فعالیت هنری خود در در تئاتر برادوی، تلویزیون و سینما حضور پررنگی داشت و در آثار زیادی نقش‌آفرینی کرد. «کاریدی» در سال ۲۰۰۴ به سبب اشتراک‌گذاری فیلم‌ها از عضویت در آکادمی علوم و هنرهای سینمایی اسکار اخراج شد و متهم به پرداخت ۳۰۰ هزار دلار غرامت به دو استودیو فیلمسازی شد. او همچنین سابقه بازی در فیلم «شاهزاده شهر» ساخته «سیدنی لومت»، «قمار باز» ساخته «کرال رایز»، کمدی «مانی پیت» و «باگزی» از «بری لوینستون» را نیز در کارنامه دارد. 

فرانکو زفیرلی (۱۲ فوریه ۱۹۲۳ - ۱۵ ژوئن ۲۰۱۹)

«فرانکو زفیرلی»، کارگردان نامزد اسکار فیلم «رومئو و ژولیت» که بیشتر برای اقتباس از آثار «شکسپیر» شناخته می‌شد  نیز یکی دیگر از چهره‌های سینمایی بود در سن ۹۶ سالگی درگذشت. این کارگردان ایتالیایی به سبب طراحی‌های صحنه چشمگیر در اُپرا و سینما، سبک خاص کارگردانی و ساخت فیلم‌های اُپرایی، مذهبی و حماسی و پرداختن به داستان‌های عاشقانه‌های «شکسپیر» به شهرت رسیده بود. فیلم «رومئو و ژولیت» که با بازی «لئونارد وایتنیگ» و «اولیویا هاسی» بازیگران ناشناخته آن زمان همراه بود علاوه بر نامزدی در شاخه بهترین فیلم و کارگردانی، موفق به کسب اسکار بهترین فیلمبرداری و طراحی صحنه شد. 

«زفیرلی» یک سال پیش از آن یعنی در سال ۱۹۶۷، اقتباسی دیگر از آثار «شکسپیر» با نام «رام کردن زن سرکش» را به سینما آورده بود که «الیزابت تیلور» و «ریچارد برتون» در اوج دوران حرفه‌ای خود در آن نقش‌آفرینی کردند. او در سال ۱۹۹۰ میلادی نیز فیلم «هملت» را با بازی «مل گیبسون» ساخت که در آن زمان به عنوان ستاره فیلم‌های اکشن شناخته می‌شد.

«برادر خورشید، خواهر ماه» (۱۹۷۲)، «عیسی ناصری» (۱۹۷۷)، «قهرمان» (۱۹۷۹)، «عشق بی‌پایان» (۱۹۸۱)، «دلقک» (۱۹۸۲)، «اُتللو» (۱۹۸۶)، «توسکانینی جوان» (۱۹۸۸)، «گنجشک» ۱۹۹۳)، «جین ایر» (۱۹۹۶)، «چای با موسولینی» (۱۹۹۹) و «کالاس جاودان» (۲۰۰۲) از جمله مهم‌ترین آثار سینمایی «فرانکو زفیرلی» هستند.

دی.ای. پنی‌بیکر (۱۵ جولای ۱۹۲۵ - اول اوت ۲۰۱۹)

«دی.ای. پنی‌بیکر» از مهم‌ترین مستندسازان معاصر سینما بود که برای ساخت مجموعه‌ای از مستندهای مهم و تاثیرگذار به شهرت جهانی رسیده بود. او در سن ۹۴ سالگی و به دلیل کهولت سن درگذشت. ساخت مستندهای کلاسیک «به عقب نگاه نکن» (۱۹۶۷)، «مونتری پاپ» (۱۹۶۸)، «اتاق جنگ» (۱۹۹۳) و «الن استریچ در کتابخانه» (۲۰۰۲) از «پنی‌بیکر» چهره‌ای تاثیرگذار و جریان‌ساز در عالم سینمای مستند ساخته است. 

این مستندساز که در سال ۲۰۱۳ موفق به دریافت جایزه اسکار افتخاری شده است با همسرش «کریس هاگیدس» که بیشتر آثارش را در چند دهه اخیر با همکاری او ساخته است در سال ۱۹۹۴ برای ساخت مستند «اتاق جنگ» نامزد جایزه اسکار بهترین اثر مستند شد و مستند «الن استریچ در کتابخانه» نیز در سال ۲۰۰۴ برای بهترین کارگردانی در جوایز امی نامزد کسب جایزه شد. «دی.ای پنی‌بیکر» در سال ۲۰۰۵  میلادی با دریافت جایزه یک عمر دستاورد سینمایی از انجمن بین‌المللی مستند مورد تقدیر قرار گرفت. 

پیتر فوندا (۲۳ فوریه ۱۹۴۰ - ۱۶ اوت ۲۰۱۹) 

«پیتر فوندا» بازیگر، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌کننده فیلم نامزد اسکار «ایزی رایدر» و فرزند «هنری فوندا» بود که در سن ۷۹ سالگی بر اثر بیماری از دنیا رفت. او علاوه بر بازی در فیلم معروف جاده‌ای «ایزی رایدر»، نویسندگی مشترک و تهیه‌کنندگی آن را نیز برعهده داشت. «پیتر فوندا» در ابتدا برای نگارش فیلمنامه «ایزی رایدر» نامزد جایزه اسکار شد و پس از آن برای نقش آفرینی در فیلم «طلای اولی» در سال ۱۹۹۷ در نقش یک سرباز جنگ ویتنام در شاخه بازیگری نیز نامزد کسب جایزه اسکار شد.

گرچه او در دوران فعالیت هنری خود هرگز به موفقیت پدر و خواهرش (هنری فوندا و جین فوندا) دست نیافت اما تاثیر فیلم «ایزی رایدر» که اخیرا پنجاهمین سالگرد ساخت آن جشن گرفته شد او را به چهره‌ای ماندگار در فرهنگ عامه آمریکا تبدیل کرد. «ایزی رایدر» در فهرست ۱۰۰ فیلم برتر موسسه فیلم آمریکا قرار گرفته و در سال ۱۹۹۸ نیز به سبب اهمیت فرهنگی، تاریخی و زیبایی‌شناختی در فهرست آثار ملی آمریکا به ثبت رسید. 

رابرت فورستر (۱۳ جولای ۱۹۴۱ - ۱۱ اکتبر ۲۰۱۹)

«رابرت فورستر» ستاره کهنه‌کار هالیوود در سینما برای بازی در فیلم «جکی براون»، ساخته کوئنتین تارانتینو، مشهور بود و در تلویزیون با سریال محبوب «توئین پیکس» شناخته می‌شد. او در ۷۸ سالگی درلس آنجلس دیده از جهان فروبست. او در سال‌های اخیر در سریال «برکینگ بد» و دنباله سینمایی آن یعنی فیلم «ال کامینو» نیز بازی کرد.

رابرت اوانز (۲۹ ژوئن ۱۹۳۰ - ۲۶ اکتبر ۲۰۱۹)

«رابرت اوانز» از مدیران‌ استودیوی پارامونت، تهیه‌کننده اثاری چون «محله چینی‌ها» و «گاوچران شهری» از تاثیرگذارترین چهره‌های تاریخ هالیوود بود که در سن ۸۹ سالگی درگذشت.  «ماراتن من»، «یکشنبه سیاه»، «شبح»، «داستان عشق» و «سرپیکو» از دیگر فیلم‌های مهمی است که او تهیه‌کننده آنها بوده است. او به عنوان یکی از مهم‌ترین چهره‌های سینمای دهه ۹۰ آمریکا نقش مهمی در شکل‌گیری و ساخت فیلم معروف «پدرخوانده» در جایگاه رئیس کمپانی پارامونت داشت. 

 

دنی آیلو (۲۰ ژوئن ۱۹۳۳ - ۱۲ دسامبر ۲۰۱۹)

«دنی آیلو» بازیگر نامزد اسکار فیلم‌ «کار درست را انجام‌ بده» بود که در روزهای پایانی سال ۲۰۱۹ میلادی در سن ۸۶سالگی درگذشت. او از میانه‌های دهه ۱۹۷۰ میلادی کار خود را آغاز کرد و همواره حضور مستمری در سینما و تئاتر داشت و در طول دوران حرفه‌ای کار خود در نقش‌های متنوعی از پلیس تا تبهکار، مقابل دوربین کارگردانان نامداری رفت. 

بازی در فیلم «در آپاچی: برانکس» (۱۹۸۱) در کنار «پل نیومن» نقطه عطفی در کارنامه هنری آیلو بود و او بعد از آن در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی در چندین فیلم دیگر بازی کرد. «آیلو» در مینی‌سریال «آخرین دون» که بر اساس کتاب «ماریو پوزو»، نویسنده «پدرخوانده» ساخته شده بود نیز بازی کرد.  از دیگر فیلم‌های مهم با بازی «دنی آیلو» می‌توان به «روزی روزگاری در آمریکا» به کارگردانی «سرجیو لئونه»، «پدرخوانده: قسمت دوم» از «فرانسیس فورد کاپولا»، و «رز ارغوانی قاهره»، «روزگار رادیو» و «برادوی دنی‌ رز» از ساخته‌های «وودی آلن»، «نردبان یعقوب» به کارگردانی آدریان لینو» و «لئون: حرفه‌ای» به کارگرانی «لوک بسون» اشاره کرد. 

آنا کارینا (۲۲ سپتامبر ۱۹۴۰ - ۱۴ دسامبر ۲۰۱۹) 

«آنا کارینا» دومین چهره مهم موج نوی سینمای فرانسه پس از «آنیس واردا» بود که امسال درگذشت. او بیشتر برای بازی در فیلم‌های «سرباز کوچک»، «گذران زندگی»، «دسته جدا افتاده‌ها»، «پیر خله» و «آلفاویل» از ساخته‌های «ژان لوک گدار» کارگردان بزرگ فرانسوی در دهه ۱۹۶۰ میلادی شناخته شده است،‌ برای بازی در فیلم «زن زن است» دیگر ساخته «گدار» موفق به کسب جایزه خرس نقره‌ای بهترین بازیگر جشنواره برلین در سال ۱۹۶۱ شد. «کارینا»سابقه همکاری با دیگر فیلمسازان مطرح از جمله «آنیس واردا»، «ژاک ریوت» و «لوکینو ویسکونتی» را نیز در کارنامه دارد. 

۲۷ آذر ۹۸ ، ۱۱:۲۰ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مجید غلامرضایی

بازیگر فیلم سینمایی «حرفه‌ای» در سن ۸۶ سالگی درگذشت

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، «دنی آیلو» بازیگر کهنه کار سینمای هالیوود دیشب در سن ۸۶ سالگی بعد از تحمل مدت‌ها بیماری در شهر نیوجرسی و در خانه خود چشم از جهان فروبست.

این بازیگر قدیمی سینما آثار متنوعی را از خود به یادگار گذاشته است، وی ۲۰ ژوئن ۱۹۳۳ در منطقه منهتن شهر نیویورک به دنیا آمد، بازیگری را از سال ۱۹۷۳ و با بازی در فیلم سینمایی «طبل را آهسته بزن» آغاز کرد.

بازیگر فیلم سینمایی «حرفه‌ای» در سن ۸۶ سالگی درگذشت////////////////////شنبه

در فیلم «طبل را آهسته بزن» به کارگردانی «جان دی هنکاک»، دنی آیلو با بازیگرانی همچون مایکل موریارتی، رابرت دنیرو، وینسنت گاردنیا، هدر مک‌ری، آن ودجورث، تام لیگن، سلما دیاموند و باربارا بابکوک همبازی شد تا شروع قدرتمندی را به ثبت برساند.

حضور آیلو در نسخه دوم فیلم سینمایی «پدر خوانده» علاوه بر همکاری مجدد با رابرت دنیرو باعث شد تا وی برای دومین تجربه بازیگری اش با کارگردانی همچون فرانسیس فورد کاپولا همکاری کرده و با آل پاچینو نیز همبازی شود.

بازیگر فیلم سینمایی «حرفه‌ای» در سن ۸۶ سالگی درگذشت////////////////////شنبه

آیلو طی سال‌ها فعالیت خود در عرصه بازیگری در نزدیک به ۱۰۵ اثر سینمایی و تلویزیونی به ایفای نقش پرداخت. روزی روزگاری در امریکا، حرفه‌ای، اغذیه فروشی، ماسک مرده و کار را درست انجام بده از جمله آثار مهم وی در کارنامه کاری‌اش محسوب می‌شود.

این بازیگر قدیمی در سال ۱۹۸۹ برای بازی در فیلم سینمایی «کار را درست انجام بده» نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد، اما نتوانست این جایزه را به خانه ببرد. آیلو تا ماه‌های قبل از بیماری نیز در آثار سینمایی بازی کرد، وی هم اکنون دو فیلم در آستانه اکران دارد، نام وی در چند اثر سینمایی که مرحله پیش تولید را پشت سر می‌گذارند نیز آمده که حال باید دنبال بازیگر دیگری باشند.

۲۳ آذر ۹۸ ، ۱۳:۱۲ ۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
مجید غلامرضایی

«گوزن‌ها» دوباره با یک سکانس جان گرفت

 

فیلم گوزنها

«آن نسل از مخاطب‌ها که در سال‌های اخیر کاملاً تغییر رویه داده‌اند، صدای اعتراض خود را در فیلم‌هایی نظیر «گوزن‌ها» می‌شنیده‌اند و این در حالی است که جوانان امروزی و علاقه‌مند سینما سعی می‌کنند دل‌مشغولی‌های مورد نظر خود را در فیلم‌های روز سینمای جهان پیدا کنند تا این که دنبال تماشای چنین فیلم‌هایی باشند.»

بعدازظهر یک‌شنبه هفدهم آذرماه، سالن سیف‌الله داد خانه سینما میزبان نمایش و نقد و بررسی فیلم «گوزن‌ها» ساخته‌ی مسعود کیمیایی بود.

از نکته‌های قابل توجه این جلسه که با استقبال مخاطبان مواجه بود، می‌توان به نمایش سکانس تغییر پیدا کرده‌ی «گوزن‌ها» اشاره کرد که در سال 1354 برای صدور مجوز نمایش به آن تحمیل شده بود. لازم به ذکر است این سکانس که برای نخستین‌بار در سال‌های پس از انقلاب به نمایش درآمد، به صورت مجزا و پس از پایان نسخه‌ی اصلی بر پرده رفت و با استقبال علاقه‌مندان نسبت به اطلاع از گوشه‌های پنهان‌مانده‌ی سینمای ایران مواجه شد.

در این جلسه که با حضور جواد طوسی و نیما عباس‌پور،‌ از منتقدان سینما برگزار شد ناصر صفاریان، دبیر کانون فیلم با اشاره به حاشیه‌های به وجود آمده در هنگام تولید «گوزن‌ها» گفت: «متاسفانه در سال‌هایی که از تولید این فیلم می‌گذرد روایت‌های مختلفی از برخی حواشی و موانع به وجود آمده در روند ساخت این فیلم شنیده شده که متاسفانه باید گفت بعضی از آن‌ها نظیر حضور پرویز ثابتی در استودیو میثاقیه و سیلی زدن به گوش تهیه‌کننده‌ی فیلم بیش از آن که واقعیت داشته باشد، رنگ و بوی اغراق به خود گرفته است. چنان که او به عنوان رییس ساواک تهران می‌توانسته مهدی میثاقیه را احضار و همان‌جا به او سیلی بزند!»

وی گفت: «یکی دیگر از این اغراق‌ها که هیچ سندی برای اثبات آن وجود ندارد، تاثیرپذیری مسعود کیمیایی از یکی از نقاشی‌های بیژن جزنی است که گفته می‌شود بعد از واقعه‌ی سیاهکل آن را کشیده و شامل جنگل سیاهی است که یک گوزن در کانون آن دیده می‌شود.»

جواد طوسی نیز ضمن تایید برخی اغراق‌ها درباره‌ی حواشی تولید «گوزن‌ها» گفت: «زمانی که این فیلم در سومین دوره‌ی جشنواره‌ی جهانی تهران به نمایش درآمد من نوجوان بودم و به دلیل علاقه‌ای که به تماشای آن داشتم مجبور شدم بلیت جشنواره را از بازار سیاه و با قیمت بسیار گزاف تهیه کنم.»

وی گفت: «سرانجام موفق شدم همراه با سایر تماشاگران هیجان‌زده‌ی آن سال‌ها «گوزن‌ها» را در سینما پارامونت سابق (فلسطین) ببینم. نمایشی که در پایان به استقبال عجیب و خاطره‌انگیز مخاطبان منجر شد و آن‌ها فرامرز قریبیان را روی دست بلند کرده و تا میدان کاخ (فلسطین فعلی) مشایعت کردند.»

طوسی سپس مسعود کیمیایی را «فیلم‌سازی با یک عقبه‌ی درخشان» توصیف کرد که به گفته‌ی او بعضی‌ها معتقدند در سال‌های بعد از انقلاب برای این کارگردان قدیمی اتفاق‌های دیگری رقم خورده است: «باید دید چنین نکته‌ای به فردیت خود فیلم‌ساز برمی‌گردد یا این که عواملِ ناشی از تغییرات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، ناگزیر او را در نقطه‌ای آسیب‌پذیر قرار داده است.»

وی در ادامه‌ی صحبت‌های خود با اشاره به «برخی مشخصه‌های اصلی گوزن‌ها» به عنوان «عامل موفقیت این فیلم» گفت: «در چنین شرایطی فیلم «گوزن‌ها» علی‌رغم تمام مخالف‌خوانی‌ها و ریزش مخاطبانِ حالا می‌توان گفت کلاسیکِ مسعود کیمیایی، در رای‌گیری اخیر مجله فیلم (برای انتخاب بهترین فیلم عمر منتقدان) به عنوان بهترین فیلم تاریخ سینمای ایران انتخاب شد که خود،‌ نشان‌دهنده‌ی اهمیت این فیلم به حساب می‌آید.»

این منتقد سینما هم‌چنین «تعمیم پیدا کردن یک پل ارتباطی موفقیت‌آمیز میان مخاطب عام و روشنفکر زمانه، آن‌هم در دوران فترت» را «یکی دیگر از دلایل موفقیت این فیلم تاثیرگذار» دانست و افزود: «به طور حتم این فیلم در زمان تولید، منطق روایی، تاریخی و اجتماعی خودش را داشته و به تعبیری دیگر، از یک نگاه آرمانی به جامعه‌ای دور افتاده از خط عدالت اجتماعی برخوردار بوده است.»

وی سپس با اشاره به «تعادل میان فرم، محتوا، ساختار و وجوه مضمونی» در «گوزن‌ها» گفت: «این فیلم حوزه‌ی رفاقت را نشانه گرفته و خود را به یک پیشنهاد اجتماعی تبدیل می‌کند. بده بستانی که بین دو آدم قدیمی از یک محله‌ی سنتی صورت می‌گیرد و در آن، آدمی از انتهای یک کوچه‌ی بن‌بست به دیدار شخصیت مضمحل و از هم پاشیده‌ای می‌رود که دیگر هیچ فضیلتی برای او باقی نمانده است.»

طوسی هم‌چنین گفت: «به نظر می‌رسد این آدم‌ها نیاز مبرمی به همدیگر دارند تا کامل شوند. در حقیقت اگر ساحت فردیِ قدرت (با بازی فرامرز قریبیان) را به نگاه تئوریک و روشنفکرانه‌ای از جنس نگاه کیمیایی که خیلی متفرعنانه و اتیکت‌شده نیست مرتبط بدانیم و از سوی دیگر سید (با بازی بهروز وثوقی) را وجه عمل‌گرای این داستان به حساب آوریم، احساس می‌شود آن‌ها با هم بده‌بستانی دارند که در آغوش گرفتن‌شان آن را پوشش می‌دهد.»

وی سپس نکته‌ی اصلی فیلم را «رخ به رخ شدن و رخصتی برای ورود به یک خلوت دوستانه» توصیف کرد و افزود: «قرار نیست کس دیگری وارد این خلوت شود. خلوتی که به صورت مرحله به مرحله، کامل و تصحیح شدن آدم‌های داستان را به نمایش می‌گذارد؛ و این تشخص حتی در جنس دیالوگ‌نویسی آن‌ها نیز دیده می‌شود.»

جواد طوسی در بخش دیگری از صحبت‌های خود فیلم «گوزن‌ها» را «جنس متفاوتی از واقع‌گراییِ آمیخته به مستندگرایی» دانست و افزود: «نوع مستندگرایی موجود در این فیلم با شیوه‌های متداول در زبان مستند هم‌خوانی ندارد و حتی گاهی این جنس مستند، از نوستالژی و نوعی شیوه‌ی هم‌سرایی در کلام برخوردار می‌شود که یکی از اصلی‌ترین جذابیت‌های آن نیز به شمار می‌آید.»

این منتقد سینما هم‌چنین «بخشی از موفقیت مسعود کیمیایی در فیلم‌های قابل اعتنای خود» را «ناشی از یک حضورِ» به گفته‌ی او «تجمع‌یافته» دانست و افزود: «این فیلم‌ساز با خاستگاه اجتماعی و عقبه و پیشینه‌ای که داشته، در مقاطعی تلاش کرده از عامه‌گری‌هایی نظیر بازارچه‌ی نواب و کوچه‌ی میزمحمود وزیر و خیابان ری فاصله بگیرد و با وجود این که با طیفی از روشنفکران زمانه‌ی خودش (نظیر احمدرضا احمدی، محمدعلی سپانلو و باقر پرهام) بُر خورده اما خاستگاه طبقاتی خود را حفظ کرده است. در چنین شرایطی هر جا به این محیط و آدم‌های درون آن ریشه‌دارتر نزدیک شده، محصول کار او بیش‌تر جواب داده و توانسته نقطه‌ی تکامل یافته‌تری را در میان تصویر و کلام به بیننده ارائه دهد.»

وی گفت: «هر جا وجه انتزاعیِ فیلم‌های کیمیایی غالب شده و کارهای او از ساحت واقع‌گرایانه و رئالیستی خود فاصله گرفته، فیلم‌های ناموفقی نظیر «تجارت»، «رییس» یا «مرسدس» تولید شده‌اند که شاید بتوان گفت از کم‌ترین شباهتی با دنیا و حوزه‌ی شناخت این فیلم‌ساز برخوردارند.»

طوسی سپس این نکته‌ها را «نقاط آسیب‌پذیر سینمای کیمیایی» دانست و افزود: «بخشی از این نکته‌ها به هوشمندی و زمانه‌شناسی او برمی‌گردد و بخشی دیگر شامل شرایطی است که بر او تحمیل شده و می‌شود. شرایطی که البته این فیلم‌ساز را از سینمای مورد علاقه‌ی خود دور کرده است.»

صحبت‌های نیما عباس‌پور، ادامه‌دهنده‌ی این بخش از نقد و بررسی «گوزن‌ها» بود. این منتقد سینما با اشاره به نوع مستندگرایی مسعود کیمیایی در فیلم‌هایش گفت: «این روش باعث می‌شود فیلم‌های این فیلم‌ساز به یک سند تصویری از دوران خود تبدیل شود. دورانی که داستان فیلم‌ها در آن می‌گذرد و امروز به آن‌ها می‌توان استناد کرد.»

وی گفت: «این ویژگی در برخی فیلم‌های بعد از انقلاب این فیلم‌ساز هم دیده می‌شود. به عنوان مثال در بخش‌های آغازین «خط قرمز» با تصویرهای مستندی روبه‌رو هستیم که مسعود کیمیایی و باربد طاهری از تظاهرات منجر به وقوع انقلاب گرفته‌اند.»

عباس‌پور سپس با اشاره به «علاقه‌ی کیمیایی به جذب مخاطب از طریق ارزش‌های سینمایی» گفت: «البته هیچ فیلمسازی در دنیا وجود ندارد که همه‌ی فیلم‌هایش خوب و موفق باشد. اما نکته این‌جاست که از جایی به بعد، مخاطب خاص و پر و پا قرص فیلم‌های این فیلم‌ساز نیز تغییر کرد و همین باعث شد اغلب فیلم‌های او از «تجارت» به بعد سیر نزولی را طی کند. مخاطبانی که در حال حاضر دیگر به آیینِ سینما رفتن به عنوان یک عمل فرهنگی اعتقادی ندارند و فقط به سینما می‌روند که بخندند و کمی سرگرم شوند.»

در این بخش از جلسه، ناصر صفاریان با اشاره به وجه جوان‌گرایی سینمای مسعود کیمیایی در دو دهه‌ی اخیر گفت: «اما به نظر می‌رسد این فیلم‌ساز با تغییر قهرمان‌های خود به جوانانی که از قابلیت جذب مخاطبان سینما در سال‌های پس از انقلاب برخوردارند در این زمینه هم تلاش‌هایی انجام داده است.»

وی گفت: «نکته این‌جاست که به‌جز برخی نمونه‌های خاص، متاسفانه اغلب فیلم‌های متاخر مسعود کیمیایی از کیفیت دل‌چسبی برخوردار نبوده و طبعاً با اقبال و استقبال گسترده‌ای هم مواجه نشده است.»

در ادامه، نیما عباس‌پور در پاسخ به نکته‌ی مطرح شده از سوی دبیر کانون فیلم خانه سینما گفت: «باید اشاره کرد در فیلم‌های مورد بحث، انتخاب قهرمان‌ها اشتباه نیست و نکته‌ی اصلی در پرداخت اشتباه قصه‌هاست. به عنوان مثال ایده‌ی خروج قهرمان‌ها از پرده‌ی سینما و کمک به یک زن زخم‌خورده که در فیلم «متروپل» ارائه شده درخشان است اما همین ایده به دلیل شکل خاص روایت فیلم‌نامه، به صورت کامل به مخاطب منتقل نمی‌شود و بیننده سر درگم باقی می‌ماند.»

وی سپس با اشاره به «دنیای خاص مسعود کیمیایی» که به گفته‌ی او «در اغلب فیلم‌هایش نمود پیدا کرده» گفت: «البته جوانانِ قهرمان در ایده‌ی اصلی فیلم‌نامه‌های او حضور دارند اما وقتی داستان به مرحله‌ی پردازش می‌رسد، از آن‌جا که شخصیت‌ها یارای تطابق با دنیای ذهنی او را ندارند، فیلم‌ها چندان موفق از کار در نمی‌آیند؛ و از این زاویه می‌توان به او حق داد.»

عباس‌پور گفت: «اتفاقاً دلیل اهمیت و کیفیت موجود در فیلم «گوزن‌ها» انتخاب صحیح و چیدمان دقیق شخصیت‌ها در مسیر درستِ داستان‌گویی است. چیدمانی که در برخی فیلم‌های بعد از «گوزن‌ها» غلط از کار درآمده است.»

وی سپس «مواجهه‌ی پایان‌ناپذیر این فیلم‌ساز با سد ممیزی» را «یکی دیگر از موانع موجود بر سر راه تحقق ایده‌های او» دانست و افزود: «متاسفانه در سینمای ایران شرایطی وجود داشته و دارد که باعث می‌شود فیلم‌سازها نتوانند به صورت صد در صد به خواسته‌ی خود در فیلم‌هایشان برسند؛ و این نکته‌ی غم‌انگیزی است که دامن‌گیر مسعود کیمیایی و سینمای او نیز شده است.»

این منتقد سینما در بخش پایانی این جلسه‌ی نقد و بررسی با اشاره به «مخاطبان معترض» که به تعبیر او «بخش عمده‌ای از سینماروهای قبل از انقلاب را تشکیل می‌داده‌اند» گفت: «آن نسل از مخاطب‌ها که در سال‌های اخیر کاملاً تغییر رویه داده‌اند، صدای اعتراض خود را در فیلم‌هایی نظیر «گوزن‌ها» می‌شنیده‌اند و این در حالی است که جوانان امروزی و علاقه‌مند سینما سعی می‌کنند دل‌مشغولی‌های مورد نظر خود را در فیلم‌های روز سینمای جهان پیدا کنند تا این که دنبال تماشای چنین فیلم‌هایی باشند.»

وی سپس «سردرگمی مسعود کیمیایی در فیلم‌های متاخر خود» را ناشی از «فقدان مخاطبان خاص خود و هم‌چنین توصیه‌های نه‌چندان خوب و مناسب برخی اطرافیان او» دانست و افزود: «مخاطب سینمای ایران در سال‌های اخیر فقط پذیرای فیلم‌هایی است که کمدی یا ملودرام باشند؛ و این نکته‌ای است که تصمیم‌گیری‌های اشتباه برخی مسئولان سینما در سال‌های اخیر باعث ایجاد آن شده است.»

۱۹ آذر ۹۸ ، ۰۹:۵۵ ۰ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰
مجید غلامرضایی

نمایش چهل مستند در نخستین روز جشنواره سینماحقیقت

 

سیزدهمین جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت ار امروز دو‌شنبه ۱۸ آذرماه با برگزاری مراسم افتتاحیه آغاز شذ و در نخستین روز از برگزاری جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت، بیش از چهل مستند فیلم مستند در شش سالن پردیس سینمایی چارسو از صبح امروز روی پرده رفت تا بدین ترتیب مهم ترین رویداد مستند خاورمیانه زیر ذره بین ناظران قرار گیرد.

 

جزئیات نمایش چهل مستند در نخستین روز جشنواره سینماحقیقت

سیزدهمین جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت ار امروز دو‌شنبه هجده آذرماه با برگزاری مراسم افتتاحیه آغاز شذ و در نخستین روز از برگزاری جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت، بیش از چهل مستند فیلم مستند در شش سالن پردیس سینمایی چارسو از صبح امروز روی پرده رفت تا بدین ترتیب مهم ترین رویداد مستند خاورمیانه زیر ذره بین ناظران قرار گیرد.

جشنواره سیزدهم آیین افتتاحیه سیزدهمین جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت صبح امروز (دوشنبه 18 آذر) با اجرای منصور ضابطیان و برگزاری مراسم افتتاحیه آغاز شد. در ابتدای این مراسم ضابطیان از نصرت کریمی کارگردان و گوینده فقید سینمای مستند یاد کرد و از حضار خواست تا 30 ثانیه به احترام او سکوت کنند.

سپس محمد حمیدی‌مقدم ضمن خوشامدگویی به مستندسازان و اهالی رسانه حاضر در مراسم گفت: بسیار مفتخرم که خانواده سینمای مستند من را به عنوان مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و دبیر جشنواره سینماحقیقت پذیرفته اند، جشنواره‌ای که 12 دوره خود را با ثبات و کیفیت بسیار عالی سپری کرده است و از آقایان محمد آفریده، شفیع‌ آقامحمدیان و محمدمهدی طباطبایی‌نژاد دبیران دوره گذشته قدردانی می‌کنم.

وی ادامه داد: از این دوره مسیر استانداردسازی جشنواره سینماحقیقت را آغاز کردیم که شاید این آغاز تا حدودی متفاوت باشد. از جمله موضوعات در پروسه استانداردسازی مسئله ورود به جشنواره است که از شاخصه‌های جشنواره‌های مطرح و بین‌المللی محسوب می‌شود. به منظور جلوگیری از شلوغی بیش از اندازه این رویداد سینمایی قرار شد تا اهالی سینمای مستند و رسانه برای دریافت کارت ثبت نام کرده و بتوانند به صورت رایگان بلیت تهیه کنند. همچنین بخشی از ظرفیت سالن‌های جشنواره به علاقه‌مندان سینمای مستند تعلق گرفته است تا با خرید بلیت به تماشای آثار جشنواره بنشینند.

دبیر جشنواره سینماحقیقت تاکید کرد: یکی از اتفاقات مهم امسال اضافه شدن سالن موزه سینما به جشنواره در طی برگزاری این رویداد هنری است. گسترش مخاطبان سینمای مستند در شهرستان‌ها برای ما اتفاق بسیار خوشایندی است. با 20 استان تعامل داشتیم تا برگزیده جشنواره سینماحقیقت برای مخاطبان در این مناطق نمایش داده شود. به نظرم امسال سال سینمای مستند ایران بود، از جمله حرکت نوگرایانه انتخاب یک فیلم مستند به عنوان نماینده سینمای ایران در اسکار که حرکتی بزرگ و پیشرو برای سینمای ایران بود.

حمیدی‌مقدم ادامه داد: اتفاق دوم که شاید رسانه‌ها از آن گذشتند، دریافت سه جایزه مهم از مهم‌ترین جشنواره مستند جهان ایدفا بود که آقای مهرداد اسکویی و دو تن دیگر از مستندسازان ایران در بخش بلند، نیمه بلند و کوتاه توانستند جوایز اصلی را دریافت کنند، این اتفاقات نشانگر این است که سینمای مستند ما حرکت رو به رو شدی دارد. مستند در ایران از حالت داخلی و گنجه‌ای خارج و جهانی شده است، سینمایی بی‌ادعا و کم هزینه که در جهان آن را می شناسند. امیدوارم این رشد و پویایی در بین سینماگران سینمای مستند همچنان پایدار باشد.

وی افزود: بخش‌های مختلفی را برای جشنواره تدارک دیده‌ایم و توانستیم با توجه به شرایط سخت این روزها میزبان مهمانان خارجی باشیم. بخش‌هایی چون کارگاه‌ها، بازار، پیچینگ پنل و... قرار است با حضور سینماگران خارجی برگزار شود تا ما به ارزیابی درستی از وضعیت بومی سینمای خود نسبت به سینمای جهان برسیم.

دبیر جشنواره درباره تمرکز بر سندنگاری جشنواره امسال بیان کرد: ما بر هویت سندی و سندنگاری سینمای مستند تاکید داریم و با توجه به تعامل فیلمخانه سینمای ایران با جشنواره سینماحقیقت، راش‌ها و تصاویر دیده نشده از مستند «باد صبا» به عنوان هدیه افتتاحیه جشنواره به نمایش درخواهد آمد، شاید ما تنها شنیده‌هایی از جمله صدای ماندگار استاد منوچهر انور را از این فیلم به یاد داشته باشیم. از مدیر فیلمخانه ایران بابت این هدیه بسیار سپاسگزارم. امیدوارم از این رویداد لذت ببرید و ما را در جشنواره سینماحقیقت که رویدادی متعلق به خانواده بزرگ سینمای مستند ایران است همراهی کنید.

در ادامه منوچهر انور در سخنانی درباره مستند «باد صبا» گفت: «مرحوم لاموریس بسیار برای تولید این پروژه اذیت شد، تمایل داشت نریشن انگلیسی مستند را اولوسن ولز بخواند اما به او گفته بودند که ما در ایران کسی را داریم که می‌تواند این کار را انجام دهد. دوستانی در ایران داشت که او را راهنمایی کردند تا عنوان «باد صبا» را برای این فیلم انتخاب کند، او سپس به دوست مشترکی که داشتیم مراجعه کرد و از اینکه به او پیشنهاد شد تا یک ایرانی نریشن انگلیسی فیلم را بگوید گلایه‌مند بود.

در نهایت قرار ملاقاتی گذاشتیم و وقتی فهمید من فیلم هم ساختم خشنود شد و متنی را برای تست به من داد که به انگلیسی خواندم و مورد قبولش واقع شد. او بسیار آدم نازنین و شریفی بود و دوست داشت فیلم حالت دراماتیک داشته باشد، البته برای من چندان مطلوب نبود اما به احترام او انجام دادم.

این هنرمند در پاسخ به اینکه چطور می توان در سن 91 سالگی همچنان با شور و عشق زندگی کرد، گفت: به نظرم مفهومی به نام عشق به فرهنگ ما معنا می‌دهد و فکر می کنم با عشق بتوان تا پایان عمر با آرامش زندگی کرد و شور و شوق داشت. من هم راش‌هایی که قرار است امروز به نمایش در بیاید را ندیدم و بسیار برای تماشای آن هیجان دارم.

سپس محمد حمیدی‌مقدم (دبیر جشنواره)، محمدرضا اصلانی، منوچهر انور، حسین ترابی، بابک کریمی، منوچهر طیاب، احمد ضابطی جهرمی روی صحنه حضور پیدا کردند تا به صورت رسمی جشنواره سینماحقیقت را افتتاح کنند.

سپس انور این گونه آغاز سیزدهمین جشنواره بین المللی سینماحقیقت را اعلام کرد: خانم ها، آقایان؛ سیزدهمین جشنواره سینماحقیقت افتتاح شد. در پایان 25 دقیقه از راش های دیده نشده فیلم باد صبا برای حضار به نمایش درآمد.

 

سالن شماره یک

فیلم‌های «خانه سنگی» ساخته محمدعلی یزدان‌پرست، «آنها» اثر رضا عبیات، «قیچی» به کارگردانی الناز دیبافر سانس ۱۴، «قصه دختران فروغ» ساخته خاطره حناچی سانس ۱۶، «روزگار یک چهل ساله» اثر امین قدمی سانس ۱۸، «فرزندان شب» ساخته بهروز نورانی‌پور سانس ۲۰ در بخش مسابقه ملی و «به سلامتی» ساخته برونلا فیلی در بخش نمایش‌های ویژه سانس ۲۲ در سالن شماره یک پردیس سینمایی چارسو نمایش داده می‌شوند.

 

سالن شماره دو

برنامه نمایش فیلم‌های سالن دو به این شرح است: «روح پیتر سلرز» ساخته پیتر مداک در بخش پرتره سانس ۱۸، «سقوط ۶۴» اثر بهراد مهرجو در بخش خارج از مسابقه سانس ۲۰ و «زنی در اسارت» به کارگردانی برنادت توزا ریتر در بخش آینه یک جشنواره: جشنواره مستند میلینیوم بلژیک سانس ۲۲.

 

سالن شماره سه

فیلم‌های «بازی‌های خانگی» به کارگردانی آلیزا کوالنکو در بخش چشم‌انداز سینمای مستند کشورهای بالکان و بالتیک سانس ۱۰:۳۰، «بانوی اول» ساخته لارن گرینفیلد در بخش مسابقه بین‌الملل سانس ۱۴، «زمین بازی پنجشنبه‌ها» اثر هری زرنیکی و «حیوانات از ‌نفس‌افتاده» به کارگردانی لی لی در بخش مسابقه بین‌الملل سانس ۱۶، «وقتی بره‌ها شیر می‌شوند» به کارگردانی جان کاسبه در بخش مسابقه بین‌الملل سانس ۱۸، «فلاویو- در ستایش فلاویو بوچی» ساخته ریکاردو زینا در بخش پرتره سانس ۲۰ و «آرئو» به کارگردانی تاتو مورنو در بخش آینه یک جشنواره: جشنواره مستند میلینیوم بلژیک سانس ۲۲ در سالن شماره سه نمایش داده می‌شوند.

 

سالن شماره چهار

برنامه سالن شماره چهار نیز به این شرح است: «داستان ناخدا خورشید» اثر محمد عارفی‌نیا و «کامی» به کارگردانی میترا ابراهیمی در بخش خارج از مسابقه سانس ۱۴، «بانو عصمت» ساخته محمد حبیبی منصور در بخش جایزه شهید آوینی سانس ۱۶، «۱۳ هزار قدم» اثر اشکان احمدی، «آهسته و آرام» ساخته دلاور دوستانیان و «عروسکان» به کارگردانی علی دلکاری در بخش مسابقه ملی سانس ۱۸، «مهدی عراقی را بکش!» ساخته عبدالرضا نعمت‌اللهی در بخش جایزه شهید آوینی سانس ۲۰، «عیسی» اثر احمد شریف‌زاده و «زیر گنبد مینا» ساخته بهروز ملبوس‌باف اصفهانی در بخش جایزه شهید آوینی سانس ۲۲.

 

سالن شماره پنج

فیلم‌های «فرش چین» ساخته امیر منیری و «مهمانی خداحافظی» به کارگردانی لقمان خالدی در بخش مستندهای کارآفرینی سانس ۱۴، «در کنار هم» اثر سیدمجتبی خیام‌الحسینی و «راویج» ساخته صادق داوری‌فر در بخش مستندهای کارآفرینی سانس ۱۶، «دیده‌بان و بانو» اثر محمد صفا و «تنها مدرس» ساخته معین شافعی در بخش جایزه شهید آوینی سانس ۱۸، «خط نورانی» به کارگردانی نادر فرجی و «پرسنل اداره سوم» ساخته ایمان گودرزی در بخش جایزه شهید آوینی سانس ۲۰ و «دیشب تو را دیدم که می‌خندیدی» به کارگردانی کاویچ نیانگ در بخش نمایش‌های ویژه سانس ۲۲ در سالن شماره پنج روی پرده می‌روند.

 

سالن شماره شش

در سالن شماره شش هم مستندهای «قُرقبان» ساخته فتح‌اله امیری و نیما عسگری در بخش مسابقه ملی سانس ۱۴، «تا شش مدت دیگر» به کارگردانی الهام مرتضوی و «آدور» اثر محمدصادق اسماعیلی در بخش مسابقه ملی سانس ۱۶، «مهدی که به دنیا آمد» ساخته مشترک امیرمهدی حکیمی و حجت بامروت در بخش جایزه شهید آوینی سانس ۱۸، «آبشار» ساخته علی شهابی‌نژاد و «جمیله» به کارگردانی محمدباقر شاهین در بخش مسابقه ملی سانس ۲۰ و «سوسن در سحر می‌شکفد» ساخته روح‌الله اکبری و «همه‌چیز درباره آرزو» به کارگردانی کتایون جهانگیری در بخش مسابقه ملی سانس ۲۲ نمایش داده خواهند شد.

سیزدهمین دوره جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت در روزهای ۱۸ تا ۲۵ آذر به دبیری محمد حمیدی‌مقدم در پردیس سینمایی چارسو برگزار می‌شود.

۱۹ آذر ۹۸ ، ۰۹:۴۹ ۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
مجید غلامرضایی